|
"Ik dacht dat ik mezelf gevonden had, totdat ik begon te buikdansen." Als kind danste ik non-stop voor de televisie. Mijn ouders waren verbaasd over de diepe emoties die ik op peuterleeftijd wist over te brengen, ongeacht de muziekstijl waarop ik danste. Je zou denken dat ik voor dansen als hobby zou kiezen. Echter koos ik voor de muziek. Grotendeels omdat ik opgroeide in een muzikale familie waarvan iedereen meer dan 1 instrument bespeelde. Was dat een verkeerde keuze? Neen, tot op de dag van vandaag heb ik er geen spijt van. Tijdens mijn tienerjaren voelde ik echter een gemis en begon ik, naast mijn muzikale hobbies, met klassiek ballet en daarna stijldansen. Vreemd genoeg, voor iemand als ik die graag danst, lukte het me niet om geboeid te blijven. Uiteindelijk verdween het dansen volledig uit mijn leven. Tot ik op de universiteit een advertentie voorbij zag komen over een workshop buikdansen. Ik had ooit een buikdanseres zien dansen tijdens mijn cruisevakantie in Egypte, een herinnering die ik vergeten was, maar levendig terugkwam toen ik die advertentie zag. Alles in me zei dat ik er naar toe moest. Waarom valt moeilijk uit te leggen. Voor mij persoonlijk was het een gevoel van iets onbekends dat ergens toch erg bekend en vertrouwd was. Tijdens de workshop voelde ik me immens gelukkig en heb ik me, na het afronden van mijn studies, er tijd voor vrij gemaakt. Als ik iets doe, wil ik het ook graag goed doen. Buikdansen in de opleiding van Yamila liet me beseffen dat ik nu pas eigenlijk mezelf gevonden had. De emoties die ik als kind kon uiten, was ik in de tussentijd volledig kwijtgespeeld, hetgeen ik pas besefte toen ik begon met buikdansen. Dat drukte me met mijn neus op de feiten dat ik tamelijk ontspoord was van mezelf. Nu ik de opleiding heb afgerond met een schitterende show als afsluiter, kan ik tevreden terugblikken en mezelf een schouderklopje geven omdat ik voor het eerst mijn buikgevoel heb gevolgd. Als je je buikgevoel durft te volgen, bij eender wat, dan kan je niks verkeerds doen. Hopelijk hebben jullie iets aan deze boodschap!  La Coppia Gedesillusioneerde realiteit, door hun schaduw gebroken bij het aanbreken van de dag Van seconde tot seconde, de verleiding een passie. Spoedig verzandt in wrijvingen de duur van een emotie. Van minuut tot minuut een strijd met een doel. Ze zijn niet meer zeker van hun dromen, ze houden van gecompliceerdheid, hevig van intiem tot eeuwig.  Bellydancer of the World contest 2017 Tja waar begin ik met vertellen? Mijn moeder en ik zijn op vrijdag samen met de auto naar Duitsland gereden we moesten al vroeg vertrekken want we hadden samen een workshop ingepland van Foxy Cat helemaal uit Hong Kong. Ze leerde ons verschillende soorten “snake movement” isolaties en ook vertelde ze ons over hoe je dansers/essen kon indelen naar de natuur: water, wind, vuur, aarde. Ik ben duidelijk aarde met een vleugje van alles er extra bij.  Na de workshop gingen we naar het hotel om in te checken later die avond kwamen mijn opa en oma ook aan in Duitsland en gingen we samen wat eten en daarna gingen we vroeg slapen. De volgende dag gingen we eerst allemaal samen ontbijten en ging ik weer samen met mijn moeder naar nog een workshop deze werd door Soraia Zaied gegeven een Braziliaanse danseres die in Cairo woont en werkt als danseres in hotels. Ze heeft ons allerlei verschillende varianten van “shimmy’s” aangeleerd.  Toen we klaar waren en omgekleed gingen ik, mijn opa, oma en moeder even shoppen op de kerstmarkt en gezellig wat eten. Daarna gingen we weer naar de hotel waar mijn moeder en ik ons gingen we ons klaar maken voor de galashow later op de avond. We hebben daar veel mooie dansen gezien en ook de juryleden dansten in de show mee. De volgende dag, zondag was de wedstrijd waar ik aan mee deed. Ik was een beetje zenuwachtig maar ik was er klaar voor. Gelukkig waren er mensen die mij steunde en mijn moeder hielp mij met de kostuums, make up ze had ook hele mooie bodyglitter die we gelijk gingen uitproberen natuurlijk (bleek ik voor 1 van de verschillende kleuren een allergische reactie te krijgen maar gelukkig hadden we dat snel opgelost).  Ik danste mee in 2 verschillende categorieën en de eerste dans (sluierdans) ging wat minder en de tweede dans (zillsdans) ging super goed. Het was een beetje chaotisch tussendoor omdat ik steeds een lange hal uit moest rennen, 2 trappen omhoog, kostuum en accessoires omwisselen en weer terug naar beneden ik was net op tijd voor mijn 2e dans en heb helaas niets van mijn “ concurrenten” kunnen zien. Het was dus ook enorm spannend omdat je dan geen idee hebt wat de anderen hebben laten zien en hoe goed ze zijn. Ik moest een paar andere categorieën afwachten tot de uitreiking van de prijzen zou beginnen. Mijn moeder en ik zijn toen langs allerlei gangetjes, trapjes, en dergelijke via een andere verdieping bij de winkeltjes uitgekomen waar we snel weer een trap naar beneden pakten om die categorieën samen met opa en oma in de zaal te bekijken om vervolgens weer via dezelfde weg terug backstage te geraken juist op tijd voor de prijs uitreiking. Toen mijn eerste categorie aan de beurt kwam, zat ik helaas niet in de top drie. Ik verwachtte toen eigenlijk ook niets bij de andere categorie nadat de 3e en 2e prijs al bekend waren gemaakt maar toen werd ik ineens omgeroepen in het Duits en later in het Engels en won ik als nog de eerste plaats en was ik verbaasd en heel erg blij. Ik mag mezelf nu “ Bellydancer of the World 2017 – Juniors – Classical Oriental” noemen.  Nadat ik door iedereen werd gefeliciteerd, omgekleed was, samen met mijn moeder, opa en oma had opgezocht en ik wat rustiger was geworden ging ik als eerste Yamila bellen en mijn beste vriendin om ze het goede nieuws te vertellen ondertussen was het best laat en gingen we weer naar het hotel.
De volgende dag maandag inmiddels, ging ik naar huis en onderweg kreeg ik 6 interviews over de telefoon en werd er zelfs een interview gefilmd toen ik thuis ( de danszaal ) kwam daarna had ik rust en was het weekend afgelopen en ging ik weer dinsdag gewoon weer als mezelf naar school. Vandaag wil ik het hebben over afglijdende schouderbandjes. Soms heb je een heel mooi kostuum waarvan het bovenlijfje de perfecte onderbuste maat heeft zoals men dat noemt dus hij zit als gegoten om je ribbenkast.   Voelen is ontdekken
Vanaf vandaag is er het Dans van de Morgenstond BLOG. Hierop vindt je alle interviews en artikelen uit devoillee :)
|
www.bellydance.nl - [email protected]